Tuesday, October 4, 2011

The Pacifier (2005) - deo treći


Autor teksta SIMERIJANAC
Priredio Son of Man

Pošto su se kapetan Foset i gospođa Plamer vratili iz Ciriha neobavljenog posla, oboje su se oduševili onim što je Šejn za to vreme postigao.


Majka ne može da veruje da je uspeo da od njene histerične i raspuštene dece stvori poslušne i srećne klince i harmoničnu porodicu, a kapetan je naravno egzaltiran zbog otkrivanja prostorije u kojoj se nalazi disk sa „Duhom“. I baš kada se očekivao hepiend, ponovo se pojavljuje onaj isti par nindži.


Ali ovaj put bez maski, i kao što su svi gledaoci od samog početka znali – to su one iste komšije iz Azije.


I naravno da nisu pekari već su špijuni koji su došli po „Duha“. Ali ispostavlja se da nisu ni Kinezi, već najozloglašeniji Azijati od svih -Severnokorejanci! Što je još gore – kapetan Foset radi za njih.


On se obavezao da će im za mastan honorar omogućiti da dođu do Duha i zahvaljujući Šejnu, koji je naivno verovao da su ljudi svih nacija, boje kože i vere dobri i pošteni, to mu je i uspelo. Džuli nije iznenađena Fosetovom izdajom jer joj je postao sumnjiv još u Cirihu.


Ne očekujući izdaju i napad iznutra, Šejn je savladan i vezan kao salama, bespomoćan da spreči otimanje ključa tajne prostorije u kojoj se nalazi „Duh“, kao i da pomogne klincima koji su takođe zarobljeni. Vezana deca kod perverznih Korejanaca, očekivano, izazivaju izopačene BDSM fantazije i pobuđuju najbolesnije strasti.



Svakom gledaocu je jasno da bi se oni sa uživanjem iživljavali nad bespomoćnom američkom dečicom, ali im to, srećom, ne dozvoljava vreme pa se zadovoljavаju samo pretnjama i uvredama.


Ali Šejn nije uzalud potrošio toliko sati na obučavanje klinaca za izvođenje borbenih dejstava u ekstremnim uslovima, jer se oni sa lakoćom oslobađaju konopaca i kreću u napad na Severnu Koreju.




- Ali zar to nije zadatak profesionalnih vojnika, specijalaca poput Šejna i zar treba decu na ovaj način učiti nasilju i uplitati ih u politiku? – pita se tiho po neki naivni gledalac.
- Pa možda i jeste, ali bolje je da se naša deca na vreme nauče ko su im neprijatelji i kako sa njima treba postupati – odgovara većina ostalih gledalaca, patriotski nadahnuta ovim scenama.





Pošto su prebili Korejanca, Set, Zoi i Lulu oslobađaju Šejna. Deca potom sedaju u kola i pokušavaju da umaknu Korejancu koji kreće za njima. Šejn za to vreme polazi u poteru za kapetanom Fosetom i Korejankom kako bi ih sprečio da se u podrumu kuće dokopaju Duha. Ali profesor Plamer je prolaz do sefa u kojem se krije Duh obezbedio smrtonosnom klopkom pa Korejanka i Foset primoravaju Džuli da sama prođe kroz nju kako bi im svojim telom prokrčila put do diska sa tajnim programom.


Tada na scenu stupa Šejn i velikodušno nudi svoj život spasavajući na taj način samohranu američku majku sledećim rečima:


Ovo je bilo veliko iskušenje za sve gledateljke koje su sve zalihe svojih maramica dosad već potrošile na brojne srceparajuće scene ovog filma. Ali ko god se uplašio za Šejna, očigledno da ne zna ništa o pripadnicima jedine specijalne jedinice na svetu koja je uspela da ubije mrtvog čoveka. On maestralno izbegava sve smrtonosne zamke i najzad stiže do diska sa Duhom.


Šejn rutinski završava sa domaćim izdajnikom a gospođa Plamer patosira Korejanku. Ali zato Korejanac ne odustaje od potere za decom Plamerovih. On ih konačno sustiže i uperi svoj pištolj u njih u nameri da ih sve poubija.



Srećom, Set baca na njega kesu sa mlekom i sprečava ga da opali, tako da Korejanac izgubi kontrolu nad kolima i završi u izlogu neke radnje. Ulična jurnjava privlači pažnju lokalne policije koja stiže tek kada je sve već bilo završeno. Ali taman kad su se najmlađi gledaoci opustili i ponadali da je opasnost za njihove junake konačno prošla, ponovo se pojavljuje Korejanac koji i pored svega nije odustao od Duha. On uperi pištolj u policajce i naredi im da bace svoje oružje što ovi istog sekunda i učine.


Ovaj kukavički akt kapitulacije američke policije pred samo jednim stranim agresorom duboko je razočarao sve američke gledaoce, što je očigledno iz komentara jednog od njih koji je imao primedbu i na to što su Korejanci u filmu prikazani suviše meki i nedovoljno zli.

- One thing I didn't like was the police officers dropping their guns when told by the Korean spies and the Korean spies being a little too soft.

Korejanac uzima disk sa Duhom iz Šejnovih ruku, koji je primoran da mu se povinuje da bi zaštitio živote dece. Ali Korejanci ne znaju da su američke žene podjednako dobri vojnici kao i muškarci, jer se borbeni i patriotski duh kod njih razvija još od malih nogu, čemu je, kao što smo već videli, Šejn naučio Lulu i njene drugarice.


Posle Lulu, Zoi i Džuli Plamer, u borbu protiv neprijatelja stupa i Šejnova bivša koleginica, atraktivna direktorka Flečer, koja na Korejancu demonstrira ubitačan zahvat koji je naučila u mornarici, te su na radost svih podmukli Azijati konačno pobeđeni.


Ali, ako ste mislili da će Korejance uhapsiti vojska, prevarili ste se – privodi ih FBI kao najgore kriminalce. Šejn čestita deci na uspešno izvršenoj akciji a posebne pohvale upućuje maloj Lulu.


Tom prilikom pokazuje da, iako je poručnik Foki, ne zna kako se pravilno salutira u Američkoj mornarici. Ali cilj ovog filma i nije bio da decu smara nebitnim formalnostima i uči ih dosadnim procedurama u Armiji SAD, već da im pokaže kako je kul biti njen pripadnik jer tako možete rešiti sve svoje probleme i prebiti koga god želite a da za to nikom ne odgovarate.




E sad je konačno došlo vreme za hepiend, a on se događa na premijeri mjuzikla Sound of music u kojem na ponos cele porodice, predvođene novim paterfamilijasom Šejnom i njegovom konkubinom, direktorkom Kler, briljira Set kao naci balerina. Na svoje iznenađenje, gledaoci u ulozi časne sestre prepoznaju zamenika direktora, Dvejna Marnija.


Nekad bahati grubijan i kvazi mačo a sada sveden na običnu babu, na bolan način je shvatio da se suprotstavljanje Šejnu, vojsci SAD i njihovim prijateljima ne isplati, pa je bio primoran da im se pridruži i postane odan i poslušan glumac u njihovoj predstavi. Iako su na završetku filma sve oči uprte na mlađanog Seta i njegove kolege na pozornici, svima je jasno da je srećan kraj isključiva zasluga reditelja, a njegovo ime je poručnik Šejn Vulf.


A Šejn je sve ovo vreme samo radio svoj posao – bio je pacifikator baš kao što je to vojska kojoj pripada pa tako i država koju njegov poručnik ovde simbolizuje.


Jer i SAD postupaju kao Dizelov filmski heroj - efikasno eliminišu najokorelije svetske zlikovce (korejanski bračni par i srpski kidnaperi), svrgavaju i pravedno kažnjavaju surove diktatore koji kinje slabe i bespomoćne (zamenik direktora koji se iživljavao nad Setom), neumoljivo se obračunavaju sa izdajnicima u sopstvenim redovima (kapetan Foset), prekidaju sve sukobe, rešavaju najteže konflikte, pacifikuju ratoborne i divlje narode i donose im mir i demokratiju (porodica Plamer), zadobivši pritom spontano njihovo poverenje, ljubav i odanost (deca,udovica, direktorka). A onima koji imaju možda nešto protiv – zapuše usta cuclom.

Onoliko koliko je debilan humor i zaplet ovog filma, toliko je i ogavna propaganda kojom se Pacifier služi da američke klince još u detinjstvu regrutuje u vojsku SAD i zatruje ih lažima, šovinističkim i rasističkim predrasudama.


A da je u tome bio uspešan pokazuju oni kojima je ovaj film namenjen, a to su sama američka deca i njihovi roditelji, koji su ga primili sa oduševljenjem o čemu svedoči 113 miliona dolara od prodatih ulaznica u američkim bioskopima, ali još više njihovi egzaltirani komentari i utisci koji su se mogli pročitati na netu. Prenosimo vam neke od najkarakterističnijih:

- OK, I have 2 words...Absolutely BRILLIANT! Its like Mary Poppins meets James Bond!!!

- Vin Diesel is enjoyable and likable as the soldier controlling the children with military methods

- This movie is fun. I have watched it over and over with my 4 year old girl. She likes Vin , she thinks he is a good daddy... I have watched this movie with a 12 year old girl, 9 year old boy, 6 year old boy and a 4 year old boy.. and all of the kids liked it.

- Interlaced into the plot was a patriotic theme: defense of the country and Shane's disappointment with the older boy's assumed involvement in the Nazi movement. I also liked the way they showed strong family values and morals.

- My entire family loves this movie. It is non-stop hysterics. It has everything: fight scenes for the guys, Vin Diesel wearing nothing but a towel for the ladies, baby poop for gross little boys, girl scouts doing karate on boy scouts for little girls, and quite a few heart-warming family moments.

A bilo je i onih koji su ovaj film shvatili toliko bukvalno da bi i sami njegovi autori bili iznenađeni:

- I liked the idea of how it can prevent nations like Iraq from launching nuclear weapons. Yet, the terrorists want to keep ghost confined in secret so that no one messes up nuclear threats! ghost shouldn't be allowed to keep a secret because I get really worried that World War III will occur if something like this isn't invented by 2008 or 2012. Also, I hope what became of Captain Fawcett is when he's charged on counts of first-degree treason and home invasion and found guilty. I could hardly believe that Captain Fawcett and the next-door neighbors were after ghost.


Оsim što je primer bezobzirnog lobotomiranja američke dece sakrivenog iza naivne porodične komedije, Pacifier takođe predstavlja potvrdu pravila da se nacionalna pripadnost stranih negativaca u holivudskim filmovima pa makar bili i dečji, i dalje prepisuje sa liste aktuelnih neprijatelja Sjedinjenih Država, koju sastavlja Stejt dеpartment.


Rat protiv terorizma koji su Amerikanci započeli posle 11. septembra na vojnom polju, istovremeno je otpočeo i na filmu, gde su te godine u ulogama bad guysa suvereno dominirali arapski teroristi.


Međutim, ubrzo im se pridružio još jedan stari novi američki neprijatelj jer je Džordž Buš u svom čuvenom govoru, održanom 2002, u države koje je proglasio „osovinom zla“, svrstao, osim Iraka i Irana, i Severnu Koreju.


Godinu dana kasnije počinje snimanje Pacifiera sa severnokorejanskim parom u ulogama glavnih negativaca. Naravno, dvoje Azijata, koji pokušavaju da se domognu američkih nuklearnih tajni istovremeno su i direktna asocijacija na čuvenu nuklearnu špijunsku aferu koja je tih godina punila novinske članke širom sveta, a čiji su glavni akteri bili američki državljani kineskog porekla, koji su usred nuklearnih laboratorija SAD špijunirali za Kinu.

Pacifier je, tako, direktno opalio po Severnoj Koreji, a na posredan način opaučio i Kineze. Najbolji su oni dečji filmovi koje sa zanimanjem mogu da gledaju i deca i njihovi roditelji.

OK, sad nam je jasno zašto su Korejanci i jedan domaći izdajnik glavni loši momci u Pacifieru, ali otkud Srbi u njemu, zašto smo opet negativci u filmu koji se pojavio 2005, mnogo godina pošto su se ratovi na Balkanu okončali, a čak 5 godina otkako su nam SAD dale dozvolu da se vratimo u civilizovan svet, i otkako našu državu zovu demokratskom? Zato smo postavili isto pitanje autorima filma, a stručni konsultant iz Pentagona, specijalista za vojna i politička pitanja angažovan na ovom filmu, gospodin Stivens, bio je ljubazan da na njih odgovori:

Poštovani Srbi, ne budite paranoični. U Pacifieru ste bili samo negativci epizodisti i zato ne tražite skriveno političko značenje iza toga i nemojte izvoditi pogrešne zaključke. Tih pet minuta na početku filma nisu signal da će doći do promene principijelne i miroljubive politike naše zemlje prema vama i da zbog toga imate razloga za zabrinutost u šta ste se i sami mogli uveriti poslednjih godina. Stvar je vrlo jednostavna – u Pacifieru ste se pojavili isključivo zbog gledalaca. Oni su se navikli na vas u ulozi negativaca. Za njih ste sinonim loših momaka na filmu i najviše vole da vas vide baš u tom izdanju.


Tačno je da se loša slika o vama u svetu menja u pozitivnom pravcu, ali znate i sami koliko je teško promeniti negativan imidž koji ste stekli i za koji ste sami krivi, a još teže je uticati na svest i mišljenje prosečnog američkog gledaoca.


Zato smatramo da treba ići postepeno u tom smeru, baš kao što smo vas mi prikazali u našem filmu.

 
Jer vi u Pacifieru niste nikog ni zaklali ni silovali, niste se ni pojavili u uniformama srpske vojske, pa čak ni paravojnih formacija, nazvali smo vas pobunjenicima, a ne teroristima. Imali ste malu minutažu i još su vas glumili ortaci Vina Dizela. Malo li je?
A šta biste vi hteli? Da više nikad ne budete filmski negativci?
Nemojte preterivati.
To je kao kada bi Nemci zahtevali da se više ne snimaju filmovi u kojima su prikazani kao nacisti.

Što se tiče vaših zlonamernih komentara – da su se Pentagon i Holivud udružili na Pacifieru da bi indoktrinirali američku decu i uzeli novac njihovim roditeljima, oni su toliko besmisleni da i ne zaslužuju ozbiljan odgovor. Ali ćemo to ipak uraditi zbog vaših čitalaca:
Opšte je poznata činjenica u kojoj meri je američko društvo posvećeno zaštiti dece i njihovih prava i koliko je rigorozan pravosudni sistem SAD u slučaju njihovog ugrožavanja i kršenja. Ustav SAD garantuje svoj našoj deci zaštitu od nasilja, zlostavljanja, zanemarivanja i svake vrste diskriminacije, pruža podršku za svestrani razvoj i uvažavanje ličnosti, posebno iskazane talente i njihovu afirmaciju, a o poštovanju ovih prava brinu se ne samo ovlašćeni državni organi već i brojne organizacije i roditeljska udruženja koji su posebno obazrivi i osetljivi kada je u pitanju zaštita dece od neželjenih i neprimerenih filmskih i televizijskih sadržaja.
Svi filmovi koji se emituju u američkim bioskopima i na televiziji obeleženi su odgovarajućim oznakama Američke filmske asocijacije (MPAA) na osnovu kojih se vrši njihova klasifikacija prema vrsti i količini nepodobnog sadržaja i procenjuje njihova primerenost deci različitog uzrasta.


Tako i The Pacifier sadrži oznaku PG kojom se preporučuje da deca ovaj film gledaju uz prisustvo roditelja iako sadrži samo nekoliko bezazlenih akcionih scena i par naivnih izraza uličnog slenga.
Uostalom, uverite se i sami:

Rated PG for action violence, language and rude humor

Note: The number at the beginning of each section refers to how explicit that aspect of the film is on a scale of 1-10. The fraction at the end of the Frightening/Intense Scenes category is the total sum of all the sections out of the highest sum possible (50) and therefore an approximation of how much explicit content of any kind is in the film.

Sex & Nudity
Rating :2

- A couple of Kisses, several outfits that show cleavage, bare shoulders and legs.
- A young woman is seen briefly sitting on another young man's lap in a party scene.
- Some mild sexual reference, including a scene were a man gives the impression that a teenager is a homosexual (since there's no verbal words this scene will pass unnoticed by most adults let alone children)
- Mentions of boobs

Violence & Gore
Rating: 6

- Several choreographed martial art fights that include lots of kicking and punching, almost no fights show any real injuries. Sometimes people are thrown out of the windows, doors ...etc during these scenes.
- Some scenes contain threatening with guns/mêlée.
- Some scene of car chases and/or careless driving, this includes a couple of accidents some resulting in cars crashing into cars, shops...etc
- Some scenes of slapstick comic violence (e.g. people falling down the stairs, tripping on stuff)
- Pretty much PG violence

Profanity
Language: 2

- At least 4 slang terms for breasts (nothing sexual), a one very low voiced "Balls" used in a non-sexual manner. 3 hells, 5 uses of "Oh my God" and 1 use each of "God," "Oh dear God" and "Swear to God."

Alcohol/Drugs/Smoking
Rating: 2

- Beer is evident in a party scene

Frightening/Intense Scenes
Rating: 2

- Nothing intense, some threatening situations, sometimes with guns.
- Emotional scenes involving the death of a parent

Total: 14/50

Sudeći po ovome, MPAA ne vidi ništa sporno u pedofilskoj sceni sa Šejnom, Lulu i njenim drugaricama jer se ona na ovoj listi i ne nalazi, ali zato revnosno upozoravaju roditelje na neprikladnu scenu sa žurke u kojoj Zoi sedi svom dečku u krilu i na to što se imenica „Bog“ spominje u filmu čak osam puta. Onda nije ništa čudno što za MPAA nije problematično čak ni šutiranje malog crnca i ostalih dečaka od strane Šejnovih devojčica-vojnika. Za njih je očigledno to samo jedna od uobičajenih dečjih igara.

Razumljivo, u klasifikaciji koju propisuju, ne postoji sekcija „indoktrinacija dece“. Pacifier bi u tom slučaju mogao da se prikazuje samo uz oznaku R. Ali čak i kada bi nekim čudom takva kategorija postojala na listi MPAA, sumnjamo da bi oni po tom pitanju bili previše strogi prema ovom filmu s obzirom na to da je kompanija Dizni jedan od njihovih najuticajnijih članova.

Ali gospodin Stivens nastavlja:

Baš kao što u slučaju nasilja ili diskriminacije prema deci počiniocima prete oštre zatvorske kazne a roditeljima i oduzimanje dece, država isti princip primenjuje i na odgovorna lica koja proizvode ili emituju filmove i programe kojima se deca i njihova prava ugrožavaju na bilo koji način. Zato je Savezna komisija za komunikacije(FCC), u Americi čuvena kao policija za moral, gonila sve do Vrhovnog suda kompaniju CBS zbog skarednog snimka razgolićene desne dojke Dženet Džekson koji su u direktnom prenosu Super Bowla emitovali pred višemilionskim auditorijumom i to u porodičnom terminu i tako sve američke gledaoce, a naročito našu decu, izložili stravičnoj traumi sa nesagledivim posledicama.


Ali smo isto tako, isljučivo u edukativne svrhe, omogućili da naša deca uživo pogledaju kako trijumfuje američka pravda kada smo emitovali direktan prenos pogubljenja Sadama Huseina, najvećeg svetskog zlikovca do pojave Osame Bin Ladena.

Zbog toga vaše tvrdnje koje ste izneli u gornjem tekstu predstavljaju ne samo laž, već i uvredu za svakog časnog Amerikanca.

Sa druge strane, takođe je dobro poznato da diktatorski režimi „osovine zla“, poput onog u Severnoj Koreji recimo, koja je sasvim slučajno spomenuta u našem filmu, na najsuroviji način eksploatišu i bezdušno se iživljavaju nad sopstvenom decom i omladinom, prisiljavajući ih na besomučno vežbanje i odricanje radi postizanja vrhunskih sportskih rezultata i umetničkih dostignuća kako bi svojim uspesima doneli slavu i ojačali moć ovim autokratskim sistemima. Ceo svet je bio šokiran prizorom sa Svetskog fudbalskog prvenstva u Južnoj Africi kada je mladi kapiten severnokorejske reprezentacije, zbog pretnje smrtnom kaznom od strane sopstvene države, morao da plače za vreme intoniranja severnokorejske himne.
Takve primere u SAD nećete naći.

Uostalom, ako nam ne verujete i sumnjate u navedeno, dovoljno je da na internetu pogledate snimak bilo kog američkog dečjeg takmičenja pa ćete biti duboko očarani čednošću i prirodnošću američke dece i zadivljeni nesebičnom podrškom koju im pružaju njihovi roditelji, a potom to uporedite sa snimkom bilo kojeg severnokorejanskog takmičenja za decu posle čega ćete ostati zgađeni i zaprepašćeni sadističkim mučenjem i gnusnom torturom pripadnika režima nad nevinim mališanima koji su pretvoreni u žive lutke izgubivši pri tom dečji lik i dušu.

Poslušali smo gospodina Stivensa i evo šta smo našli. Neka umesto zaključka posluže ova dva video snimka, kao i autentični komentari američkih gledalaca na svaki od njih.


- This is not any different than taking piano lessons, violin lessons, ice-skating, acting or other activities which build confidence... This is not at all child abuse, these children are beautiful and a pleasure to look at.
44krysia

- these little girls inspire me
8Marlise

- crap you all who thinks child pagenting is wrong. Some kids like it! Go crap yourselfs! You probobly wear make up and fancy dresses! Go leave the kids alone you freaky b*tches!!
coolmebejennettefan

- i love child pageants. i think its a healthy competition for girls.. pageants are no different from little boys playing sports. you win some, you lose some.
leapdaylover

- I grew up in the pageant world and I wouldnt have had it any other way. Southern girls are raised to take care of themselves and put forth the best image possible. I will definitely place my daughters in pageants.
nottsmgm


- They're forced to wear those big empty smiles on their faces. They were probably told their parents would be sent to a labor camp if they lost a smile even for a second.
angryoaf @hopeville

-I'll take this any day over watching American kids of similar age forced by their Stalinist mothers into beauty pageants.
kpedsea

- Fuck North Korea. America will invade this country and we will kill their evil dictator Kim Jung Il. We will liberate their people and bring democracy to their communist state. Look at these little kids, they don't look happy at all. They're forced to laugh and forced to spend 18 hours a day, only 4 hours to sleep to learn how to play the guitar. This is pure torture and evil. I am a marine and I hope we go to Korea next after we take care of Libya.
marine

Wednesday, August 31, 2011

The Pacifier (2005) - deo drugi


Autor teksta SIMERIJANAC
Priredio Son of Man

Šejnu je još lakše bilo da pomogne Lulu da reši problem koji je imala sa dečacima siledžijama iz njenog vrtića, jer je takva vrsta pomoći upravo njegova specijalnost. Nju i njene drugarice, članice malih ženskih skauta koje smo već upoznali, maltretiraju dečaci iz konkurentske grupe otimajući im i uništavajući kolače koje one prodaju ispred lokalnog marketa.


A predvodnik klinačke bande je naravno jedan crnac.


Аmerički gledaoci se radoznalo pitaju da li će do kraja filma biti dovoljno vremena da se u ulozi negativca posle istočnih Evropljana, Azijata, gnoma – Iranaca i crnaca, pojavi i neki Latinos.

Šejn objašnjava devojčicama da se nasiljem ništa ne rešava i zato ih poučava specijalnim tehnikama samokontrole uz pomoć kojih će uspeti da potisnu svoj bes i uzdrže se od agresivnog ponašanja.


Sve što su naučile od Šejna na časovima joge, klinke koje predvodi Lulu, sa uspehom primenjuju na malom crncu.


Ovaj vid rešavanja konflikata među decom mirnim putem, sa oduševljenjem je prihvaćen kod malih gledateljki ovog filma:

- I liked the way they managed the boy scouts.If i saw them i would have kicked their asses!

I sam Šejn je bio iznenađen pokazanim entuzijazmom svojih učenica.


On ih upozorava da dok ne postanu članovi američke vojske ili policije, ne mogu da šutiraju vezane ljude, pa čak ni crnce, jer zbog toga mogu imati problema sa zakonom.

Za Šejna su problemi najmlađih bili dečja igra – pravi izazov za njega su tek Set i Zoi.

Na poziv zamenika direktora, Šejn dolazi u školu i od njega saznaje za strašnu Setovu tajnu koja je upravo otkrivena – on ne samo da je emo, već je i naci.


Set farba kosu u plavo u želji da izgleda kao pravi Arijevac i u svom ormariću krije traku sa kukastim krstom.


Ovo je težak udarac za Šejna čiji je deda poginuo u Drugom svetskom ratu boreći se protiv nacista. On zato obećava zameniku direktora da će se lično postarati da reši ovaj problem i vrati Seta na pravi put. Prvom prilikom kada je plavokosi tinejdžer krišom izašao iz kuće, Šejn polazi za njim i prati ga ne bi li otkrio ko su njegovi naci drugari, gde se sastaju, kako su organizovani i ko ih finansira. On pronalazi Seta kako se ispred neke zgrade na kraju grada pozdravlja sa grupom mladih naci skinsa obučenih u živopisne kombinacije visoke retro naci mode.


Šejn neprimetno ulazi za Setom u zgradu ubeđen da će tu zateći nekog američkog Ejdusa kako ispod razapete NS zastave fanatičnim govorom prevodi golobrade mladiće na tamnu stranu.Ali ono što je video unutra bilo je potpuno neočekivano.

Ta zgrada nije bila kamuflaža za pećinu u kojoj se okupljaju skinsi i šeta gologuza Bojana, već omladinsko pozorište, a Set nije pravi nacista već samo baletan koji glumi nacistu u pozorišnom mjuziklu The Sound of music, kod nas poznatom kao Moje pesme, moji snovi.


Za mnoge rednekse u publici ovo otkriće bi bilo još strašnije i poraznije, ali srećom, Set je američki oficir za 21. vek, školovan i obučen po najmodernijim programima Pentagona koji zagovaraju toleranciju, polnu i rodnu ravnopravnost i političku korektnost najviših standarda. Zato on Setu pruža maksimalnu podršku u njegovom životnom opredeljenju da bude emo i balerina, poverava mu da se i on sam kao mladić sekao na taj mjuzikl i uverava ga da će zbog toga biti vrlo omiljen kod devojčica.


Najdragoceniju pomoć Šejn pruža Setu i njegovim koleginicama balerinama kada prihvata da zameni reditelja mjuzikla koji je odustao od projekta nezadovoljan amaterizmom i trapavošću svojih glumaca i igrača. Da bi ih motivisao na pravi način i da bi otklonio sumnje da je on kvalifikovan za ovu vrstu posla, Šejn Setu i drugaricama drži vatreni vojnički govor u kojem nabraja akcije kojima je komandovao širom sveta, a kao najjači argument navodi da oni ne mogu ni da izgovore nazive država u kojima je on zavodio demokratiju.


Posle ovako ubedljivih argumenata nije ni čudo što su Set i njegove koleginice jednoglasno pristale da Šejn preuzme komandu nad režijom ovog mjuzikla.

Ali Set i dalje ima problem sa Dvejnom Marnijem. Iako je naš specijalac uradio sve da to izbegne, ipak je primoran na obračun sa zamenikom direktora koji ne prestaje sa svojim siledžijskim ponašanjem prema Setu i sa provociranjem Šejna. Pošto grubijani poput njega poznaju samo jedan jezik – a to je jezik sile, Šejn je prinuđen da sa njim porazgovara jedino na taj način ne bi li ga urazumio.


On zato prihvata njegov poziv na rvački duel da bi ga zatim u sali za fizičko pred celom školom prvo ispresavijao kao palačinku, a onda ga polomio kao perecu i za samo desetak sekundi primorao na bezuslovnu kapitulaciju tako što mu je zapušio usta svojim prstima, specijalnim zahvatom zvanim cucla (pacifier).


Zavrnute ruke na leđima, pobeđen, ponižen i ismejan pred svojim učenicima koje je do juče terorisao, mali diktator na najbolniji način shvata da Amerika i njena vojska ne tolerišu nedemokratsko ponašanje i da svaku neposlušnost i izostanak kooperativnosti surovo kažnjavaju, a svaki glas otpora nemilosrdno ućutkuju.


Ipak, najviše takta, razumevanja i pravog, gotovo očinskog saosećanja, Šejn je pokazao prema Zoi pošto je zatekao kako usred noći neutešno plače kraj prozora.


Ona mu poverava da ne može da preboli gubitak oca i da joj je sve teže što vreme više prolazi.


Šejn ponovo pronalazi prave reči utehe. Prvo joj objašnjava da njen otac nije umro uzalud jer je dao svoj život radeći na programu koji će sprečiti lansiranje iranskih, korejanskih i ruskih raketa, želeći da omogući miran san svoj deci sveta, a ne samo svojoj. A potom joj poverava da je i on izgubio oca kao dete kada je ovaj herojski poginuo na misiji uvođenja demokratije negde u dalekom svetu.


Ovaj film je obilovao snažnim emotivnim scenama, ali je ova bez dileme bila najpotresnija pa nije ni čudo što su mnoge samohrane majke, a naročito udovice američkih vojnika nastradalih u Iraku i Avganistanu zbog kvara motora, gumi defekata i drugih incidenata na putu, prolile hektolitre suza gledajući je.

- There is a scene, when Zoe is crying, because she misses her father so much. The chemistry between the two in that scene is believable, so the movie works again) That is the best scene of the movie.

- Can't say more. Just watch it. It will bring tears in your eyes


Posle svega, Šejn zadobija ne samo poštovanje dece profesora Plamera, već i njihovu ljubav i tako im postaje drugi otac.

- He was so cute and it broke my heart when Peter called him "daddy".

Idealno mu ide i na profesionalnom, a i na ljubavnom planu. On uspeva da pronađe ključ tajne prostorije ispod podruma kuće u kojoj je profesor sakrio „Duha“, a usput smuva i atraktivnu direktorku škole, gospođicu Kler Flečer, za koju se ispostavi da je njegova koleginica, jer je u svojim studentskim danima stekla čin mornaričkog podoficira i koja razumljivo ne može da odoli harizmi i mišićima preplanulog specijalca.


NASTAVIĆE SE...