ANGIE DOES BOSNIA ( 3. deo )

Autor teksta SIMERIJANAC 

Svojim dotadašnjim političkim angažmanom zamaskiranim u humanitarne aktivnosti Anđelina je pokazala lojalnost i dokazala da je obučena i kvalifikovana za najveće i najsloženije zadatke vladajuće elite i zato konačno 2007. godine dobija pozivnicu sa najvišeg mesta - da postane član CFR-a - Saveta za spoljne odnose. Anđelinin psihološki profil, tamna prošlost i gresi iz mladosti bile su samo dodatne preporuke u njenom cv-u za članstvo u najmračnijem klubu sveta. CFR (Council of Foreign Relations) nazivan često i laboratorijom američke spoljne politike je najmoćnija politička snaga u SAD, eltno tajno društvo maskirano u javnu nevladinu organizaciju koja akcijama iza scene već čitav vek kreira američku, a time i svetsku politiku i sprovodi je kroz odluke zvaničnih organa američke države čiji su najviši funkcioneri među najmoćnijim članovima Saveta. A to su sadašnji i bivši američki predsednici, državni sekretari, generali Pentagona, šefovi tajnih službi, najbogatiji industrijski i finansijski magnati, vlasnici i glavni urednici štampanih i elektronskih medija, sudije Vrhovnog i federalnih sudova, upravnici najuglednijih američkih univerziteta i ostali najistaknutiji predstavnici društvene elite Sjedinjenih država. Lista imena tzv. unutrašnjeg kruga doživotnih članova CFR-a koji čini 300 najmoćnijih ljudi SAD, drži se u tajnosti. Ipak, s vremena na vreme u medije procuri neka fotografija sa učesnicima njihovih tajnih sastanaka, a čija nam imena najbolje svedoče da se tamo sigurno ne raspravlja o planovima za uspostavljanje mira u svetu i prosperitet i blagostanje čovečanstva kao što oni pokušavaju da predstave u javnosti.

Uostalom, i nagi jahač na njihovom logou predstavljen je kao glasnik mira i ljubavi iako zapravo simbolizuje nešto sasvim drugo.

CFR has as its logo a man riding a white horse and has set about conquering the nations of the world via military, banking, judicial and political means. They subscribe to the belief that they alone are the only ones qualified to bring the Kingdom of Heaven to earth through their plans and orchestrations. The man sitting on the horse is naked, symbolizing the fact that he is wild and thus have no cultural affiliation. Masonic documentation state that this sign is part of the rituals of the 6th degree. Finally on the CFR logo, we find the saying “Ubique”, which means “Everywhere”. Can this be anymore Big Brother-ish? In other words, you can’t escape the wild naked rider.

Upravo zbog toga, pojedini neupućeni novinari i blogeri su prijem Anđeline Žoli u Savet za spoljne odnose naivno pokušavali da objasne potrebom matoraca iz CFR-a da angažuju hostesu na kojoj bi parili oči na svojim sastancima, jer kakvu bi drugu ulogu mogla da ima jedna glumica u ovakvom društvu, pitali su se. Većini ostalih, međutim, bilo je jasno ono što i čelnicima CFR-a - da ne može biti boljeg promotera njihove politike od svetski poznate i omiljene humanitarke i glumice kakva je Anđelina Žoli. Uostalom, prijem Žolijeve u Savet najavila je godinu dana ranije istaknuta članica CFR- a, Džulija Svajg, viši saradnik Saveta za Latinsku Ameriku, u svom autorskom članku za LA Times pod nazivom „Why they hate us” u kojem iznosi recept kako da se ublaži antiamerikanizam u svetu:

But anti-Americanism will begin to ebb if the new watchwords of U.S. policy and conduct are pragmatism, generosity, modesty, discretion, cooperation, empathy, fairness, manners and lawfulness. This softer lexicon should not be construed as a refutation of the use of force against hostile states or terrorist groups. Rather, a foreign policy that deploys U.S. power with some consideration for how the U.S. is perceived will gradually make legitimate U.S. military action more acceptable abroad. Personalities do matter. And not just the president’s. The global initiatives of private American citizens—Bill Gates, Warren Buffett, Gordon Moore, Angelina Jolie, Oprah Winfrey and Steven Spielberg—carry the kind of message that government-sponsored public diplomacy can’t match.

Zato je u junu 2007. godine, uz prigodan govor podpredsednice CFR-a za komunikacije, Lize Šilds, Anđelina proglašena za njihovog novog člana: - Angelina Jolie is accomplished in her field and has demonstrated serious interest in issues such as Darfur, international education and refugees. As such, her profile fits very well with other young professionals we've selected as the next generation of foreign policy leaders.

Aleks Džons, u Srbiji poznatiji kao Aleksa, je pak ovo saopštenje nazvao proglašenjem Žolijeve za zvaničnu prostitutku globalne vladajuće elite.

Epiteti kojima ju je tom prilikom počastio pokazuju nam da baš i ne deli mišljenje mnogih muškaraca koji su je godinama smatrali za jednu od najseksepilnijih žena sveta.

Još jedan nezavisni američki novinar i politički analitičar, Kris Martin, objasnio je u svojoj kolumni da prijem Anđeline Žoli u CFR nije nikakvo iznenađenje u državi kakva je Amerika, naprotiv:

- In a country that elects Hollywood characters like Ronald Reagan to serve as President; endures an economy hijacked by international banking cartels; allows their military to be coerced by a United Nations with a New World Order agenda; and a Congress enslaved by corporate interests – it makes sense to deploy a blood-thirsty, death obsessed, psychologically deranged Barbie doll as a front.“

Čelnici CFR-a su poput konzilijuma zlih i korumpiranih lekara na čelu američke horor klinike koji svojim hirurzima (Vojsci SAD) nalažu da siromašnim pacijentima umesto da ih leče odsecaju delove tela i vade zdrave organe, a zatim ih za veliki novac presađuju svojim najbogatijim klijentima. Anđelina bi kao pr te klinike imala dužnost da obogaljenim pacijentima i javnosti objašnjava da je to moralo biti učinjeno da bi im se sačuvao život, a porodice onih koji nisu preživeli ubeđuje da bi njihovi najmiliji ionako umrli da nisu operisani od strane američkih stručnjaka za brze operacije, i to sporom smrću, dok su im ovako samo skraćene muke.

 CFR je tako dobio savršenog portparola, a Anđelina moć ali i mogućnost da svoju fascinaciju smrću zadovolji kao nikad do sad, sa samog izvora - družeći se sa ljudima koji su je decenijama delili milionima ljudi na svetu. Zanimljivo je da je jedan od prvih filmova koji je snimila posle prijema u CFR bio Salt gde igra CIA-nog špijuna. Svoje oduševljenje zbog prijema u ovakvo društvo Anđelina je iskazala za mnoge šokantnim fotosešnom kojim je oživela simbole CFR-a.

Iako su se posle ovih fotografija mogli pročitati komentari da se radi o svojevrsnom činu inicijacije koji su prljavi matorci iz CFR-a smislili specijalno za Žolijevu, pre će biti da je u pitanju samo specifična vrsta zahvalnice kojom je perverzna Anđelina počastila svoje nove poslodavce. Naravno, pošto je ovde ipak u pitanju Divlja Endži ne treba isključiti ni mogućnost da ove fotografije nemaju nikakve veze sa njenim prijemom u CFR i njihovim logom, već da nam je ona ovim slikanjem samo otkrila još jednu od svojih perverzija - bestiality. Ubrzo posle objavljivanja ovih slika u medijima, na internetu se pojavila i četvrta, ali amaterska fotografija koja je navodno ukradena sa Anđelininog kompjutera. Haker koji je sliku postavio na net tvrdio je da je očigledno uslikana od strane nekog člana snimateljske ekipe na samom kraju pomenutog fotosešna. Ipak, njena autentičnost nikada nije potvrđena.

Pred Đavolinom, kako joj od milošte tepaju njene gazde, sada su novi zadaci i izazovi, nove žrtve američke spoljne politike, dakle nove zemlje i narodi koje treba da pohodi, uteši i objasni i njima i svetu da je to bilo za njihovo dobro. Ona 2008. godine odlazi u Avganistan da opravda američku agresiju i okupaciju te zemlje tako što posećuje avganistanske povratnike koji su zbog rata 2001. bili izbegli iz zemlje. Sledeće godine u Tajlandu posećuje izbeglice iz Majnamara kako bi se svetu skrenula pažnja na nedemokratski i diktatorski (čitaj-antiamerički) režim u Burmi. Turneju nastavlja u Siriji gde posećuje iračke izbeglice.

Zatim putuje na Haiti u posetu žrtvama zemljotresa koji su SAD iskoristile (ako isključimo mogućnost da je izazvan upotrebom HAARP-a) da pod izgovorom pružanja pomoći ugroženom stanovništvu tamo instaliraju 20000 svojih vojnika radi obezbeđivanja bogatih izvora nafte, ali i da omoguće američkim i zapadnoevropskim korporacijama da izvrše jednu od najvećih pljački humanitarne pomoći u novijoj istoriji i obezbede svojim kompanijama multimilionske poslove obnove uništenog Haitija.

A nakon posete Iraku, Đavolinine misije dobijaju novu, mnogo širu političku dimenziju, jer ona tada po prvi put posećuje američku vojsku i to na ratnom zadatku u stranoj državi.

Ona tamo odlazi kako bi momcima i devojkama u uniformi Ujka Sema pružila moralnu podršku da istraju na teškom, ali humanom cilju uspostavljanja mira i održavanja mlade iračke demokratije, а televizijske i fotografske ekipe su zadužene da to ovekoveče i prenesu svetskoj javnosti. Vojnici Đavolini priređuju svečani doček, a fotosešn započinje već na aerodromu da bi se nastavio po dolasku u vojnu bazu.

Đavolina zatim obilazi iračke majke sa decom u iračkom izbegličkom centru.

Pošto je zajedno sa Bredom uplatila nekoliko stotina hiljada dolara iračkim siročićima i sa njima obavila protokolarno slikanje, Đavolina hita da se zahvali onima bez kojih njenog humanitarnog rada ne bi ni bilo, niti bi mogla da uplati taj novac i svetu još jednom pokaže koliko je veliko njeno srce.

Marinci sa oduševljenjem primaju svoju slavnu gošću, a ona im uzvraća gostoprimstvo tako što sa njima deli vojnički ručak u njihovoj menzi. U opuštenoj i srdačnoj atmosferi vojnici Đavolini prepričavaju svoje ratne doživljaje i anegdote, a poveravaju joj i svoje male tajne, od čega se njoj još više otvara apetit.

Na rastanku, marinci priređuju Đavolini specijalno iznenađenje i predaju joj poklon koji ju je ostavio bez daha.

A šta je sa samom Amerikom? Da li je Đavolina isto kao što je to radila širom sveta, i u sopstvenoj zemlji posetila one kojima je potrebna pomoć? Da li je posetila američke siročiće, porodice koje su bile žrtve gangsterskog nasilja, beskućnike, američku sirotinju? Da li je obišla američke vojne invalide, da li se slikala sa marincima koji su se iz ratova koje ona tako vatreno promoviše i opravdava, vratili kao bogalji, da li je snimila neki spot u kojem joj oni umesto ruku pružaju protezu iz invalidskih kolica? Naravno da nije. Njena jedina humanitarna misija na tlu SAD bila je poseta američkom azilu za imigrante iz zemalja Trećeg sveta koji su spas iz svoje bede i nesreće i okrutnih diktatora pronašli, a gde bi drugde, nego u državi sreće i blagostanja kakva je Amerika.

Pošto je Đavolina za deset godina svog humanitarno-političkog aktivizma obišla gotovo sve države i regione u kojima su SAD svojim vojnim, političkim i ekonomskim intervencijama ostavile iza sebe krvave tragove i pustoš, logično je da smo se pitali kako je moguće da sem kratke posete Kosovu i Metohiji 2002. nije više pažnje posvetila prostoru bivše Jugoslavije na kojem su njene gazde igrale jednu od svojih najuzbudljivijih i najomiljenijih igrica. Zar je moguće da neće pokloniti više vremena balkanskim domorocima i obasjati nas još jednom svojom aurom. Naravno da hoće, jer Đavolina nam je namenila poseban tretman.